Eerste week stage

Heej allemaal,

Na herhaaldelijk vragen hier mijn tweede blog :)
Vorige zaterdag ben ik dus zoals gezegd naar mijn Antwerpse medestudenten gegaan: Lynn, Alizé en Joey. Zij zitten met drie in een heel gezellig huisje op een erf. In de andere huisjes zitten nog Rachelle en Rikkert. Nadat ze hun was gedaan hadden, zijn we met z'n allen komen zwemmen bij mij. We hebben samen gegeten en zijn dan samen uitgegaan.
Zondag waren we allemaal nog moe van het feesten en dus zijn Alizé, Lynn en Joey weer bij mij komen zwemmen. 's Avonds hebben we dan weer samen gegeten en allemaal vroeg in bed gekropen.

Maandag was het dan zover, de eerste dag stage. Ik moest mij om 7u aanmelden op het verpleegkundig secretariaat. Om een goede indruk te maken was ik er al om 6u45. Ik stelde mij voor aan de eerste verpleegster die ik zag (jezelf voorstellen is hier heeeeel belangrijk!) en vroeg waar dat was. Ze heette mij welkom en legde me uit waar dat was. De deur was echter op slot. Er was nog niemand. Daar zat ik dan te wachten tot 7u15.

bed waarop de vrouwen bevallen, dus geen beensteunen!

Kamer

Vervolgens werd ik tot 10u van hier naar daar gestuurd, omdat dr. Mohan(mijn stagecoördinator, gynaecoloog) er nog niet was. Omdat er al 2 meisjes van Utrecht op zaal stonden, stelde hij voor dat ik eerst op de verloskamer begon. Daar liep ik de eerste dag echt verloren.

Het was zo anders dan in België. Dossiers zijn allemaal op papier. Bij een opname moet je dus een stuk of 10 papieren invullen. Die dag was ook een heel drukke dag waardoor niemand echt rustig met mij kon overlopen hoe het allemaal verloopt daar. Ik had ook nog geen ervaring, terwijl de Surinaamse co-assistenten (Eshni en Fabiola; ik ben hier trouwens co-assistent zoals in Nederland) dit wel al hadden. Ze gebruiken ook voor alles afkortingen en vaak zijn die anders dan bij ons. Heel verwarrend! We moesten ook naar het OK gaan, want er was een keizersnede. Dan worden wij verondersteld van de baby op te vangen. Ik ging mee met Eshni. De baby deed het echter niet goed. Het heeft ons veel moeite gekost, maar hij is er dan toch doorgekomen. Na mijn eerste dag, dacht ik echt: 'Waar ben ik beland? Hoe gaat dat hier allemaal lukken?'
De volgende dag was veel rustiger. Ik had gevraagd aan een van de vroedvrouwen, zuster Laing (je spreekt iedereen aan met zuster of broeder) dat ik met haar mocht volgen die dag. Ze was heel vriendelijk en heeft me veel uitleg gegeven. Ik mocht voor het eerst ook zelf de baby verzorgen. Na die tweede dag was ik dus heel blij en zag ik het allemaal wat beter zitten. De volgende dagen kreeg ik als maar meer uitleg, mocht ik zelf opnames doen, baby's verzorgen..


Donderdag ben ik naar Havana gegaan. Daar wordt salsa, merengue, bachata.. gedanst. Rikkert kende nog 2 Nederlandse meisjes: Daphné en Sonja. Blijkbaar waren dat de 2 Utrechtse co's op de zaal. Vrijdag moesten we spijtig allemaal weer gaan werken (buiten Lynn! gelukzak!). Het opstaan was dan ook heel hard, maar ik ben toch nog goed door de dag geraakt. (Kan niet van iedereen gezegd worden he Daphné ;) haha )

Fort Zeelandia

Zaterdag was het de hele dag aan het regenen dus dan konden we spijtig genoeg niet veel doen. Maar 's avonds hebben we dan toch de dansvloer in de Zsa Zsa Su kunnen dopen. Voor we daar vertrokken hadden we afgesproken om de volgende dag Fort Zeelandia te bezoeken.

Fort Zeelandia

Omdat we toch nog wat wouden slapen, besloten we van de rondleiding om 12u te volgen. Die uiteraard pas om 12u20 begon (Surinamers zijn niet zo'n stipte mensen :p )
Op het middaguur naar zo'n hele lange uitleg luisteren na een nachtje 'stappen' bleek niet zo'n goed idee.

Zin

Na ons bezoekje zijn we naar Zin getrokken. Dat is een guesthouse met zwembad. Je kan er heerlijke smoothies drinken! Daar zijn we dan heel de namiddag blijven zitten, zwemmen, zonnen en gezelschapspelletjes spelen.

Vanaf vandaag mocht ik zelf bevallingen doen. Deze ochtend lagen er echter enkel 'probleemgevallen' op de verloskamer die via keizersnede gingen bevallen. Fabiola was er nog en er waren ook 2 co-assistenten van AZP die begonnen. Vandaag stonden er dus weer wat keizersnedes op het programma. Tegen het einde van de dag kwam dan toch een vrouw aan die sneller ontsluiting maakte dan verwacht. Ik had ze die ochtend samen met zuster Haynes gezien en nu was ik er weer, dus ik mocht de bevalling doen! Eindelijk mijn eerste bevalling! Hopelijk volgen er nog meer..

Tot de volgende!

Welkom in Suriname

Heej allemaal,

Voor alle nieuwsgierige mensen zal ik even verslag uitbrengen van mijn reis hierheen en mijn eerste dag in Paramaribo.

Donderdagochtend was het eindelijk zover. Mijn mama heeft mij in Antwerpen Centraal afgezet waar ik om 7u de thalys moest nemen naar Schiphol. Na een uurtje kwam ik daar dan toe. Ik had al snel de incheckbalie van klm gevonden en op 15min was ik van de trein gekomen en ingecheckt! :o 

Daardoor had ik dus nog heel veel tijd op de luchthaven. Eerst wat rondgewandeld en dan rustig ergens gaan zitten om iets te eten. 

Om 10u15 zag  ik plots op het scherm dat de gate al open was. In Schiphol is er aan elke gate controle van de handbagage en dan zit je in een soort transitzone tot je begint te boarden. 

10u50 begon het boarden op de boeing 747. De piloot deed zijn laatste vlucht voor hij op pensioen ging. (Bij KLM moet je stoppen op je 54?!) Daarom was heel het vliegtuig versierd met vlaggetjes. 

Op de vlucht zelf zat ik naast een Nederlandse met Surinaamse roots. Onmogelijk om op zijn Vlaams geen woord te zeggen tegen je buur :D Meteen begon ze te vragen wat ik in Suriname ging doen en algauw waren we een halfuur aan het praten.

Als we gingen landen zag ik enkel bomen door het raampje. De landing was heel zacht, spijtig dat de piloot op pensioen gaat! Ik kwam uit het vliegtuig en meteen voelde ik de vochtige warmte. We moesten zelf over het vliegveld stappen naar de hal. Daar moesten we dan heel lang aanschuiven aan de douane. Dan was het wachten op mijn valies. Koffers passeerden, mensen gingen door en ik stond daar nog altijd. Telkens ik een rode valies zag, maakte mijn hart een sprongetje. Maar nee hoor mijn valies was pas bij de laatste 10. Dolgelukkig was ik, als ik eindelijk mijn koffer zag. 

Dan voort naar de uitgang. Er stond daar wel 50 man langs de 2 kanten van het pad. Ik was maar aan het zoeken met een bordje met mijn naam op. Uiteindelijk kwam ik buiten en had mijn naam niet gezien. Ik was al aan het bedenken wat ik nu moest doen. Toen plost iemand op mijn schouder tikte 'Jasmien?' Oef. Ik had een foto moeten doorsturen en mijn chauffeur had mij herkend.

mijn nieuwe thuis!

de studio's

schooltje tegenover ons

De rit naar Paramaribo zelf was lang. Meteen zag ik waarom Suriname nog steeds een ontwikkelingsland is: allemaal kleine houten huisjes tussen de bomen. 

Eens aangekomen aan mijn verblijfplaats, bracht Raoel (taxichauffeur en huisbaas) mij binnen. Meteen kwamen er verschillende meisjes naar mij toegelopen om mij welkom te heten. Allemaal hollandse natuurlijk :) Dit weekend gaat er al een meisje naar huis, dus er was een afscheidsfeestje. Ze waren op dat moment hamburgers aan het bakken en als ik klaar was, moest ik maar meteen komen. Ik heb dat dan ook gedaan. Spijtig genoeg was het nog een heftig feestje aan het zwembad (vlakbij mijn kamer) dus ik kon de eerste uren niet slapen. Toen dan eindelijk de muziek stopte om 1u30 (plaatselijke tijd, 5u30 bij jullie dus), dacht ik dat ik eindelijk kon slapen. Nee hoor bzzzzzz. Klotemuggen. Van eventjes een hamburger te eten buiten en te slapen heb ik al een stuk of 20 muggenbeten!

 gemeneenschappelijk pleintje tussen het huisje en de studio's

het zwembad

het presidentieel paleis

Deze ochtend werd ik dan wakker rond 8u30, ben ik nog even blijven liggen en daarna ben ik naar de chinese supermarkt gegaan wat verder in de straat. Maar daar vond ik niet alles. De andere meisjes zeiden dat ik naar de TULIP moest, een supermarkt met geïmporteerde produchten. Maar die is al vrij ver dus dat moest met de taxi. Eerst zijn we nog langs een cambio gepasseerd want nergens kan je betalen met de kaart.

Daar vond ik dan toch de meeste dingen die ik nog nodig had. In de latere namiddag ben ik dan in mijn eentje naar het centrum gegaan. Iedereen, ook mijn taxichauffeur vindt mij heel dapper dat ik dit allemaal op mijn eerste dag in mijn eentje doe. Want inderdaad als blanke wordt je heel de tijd nageroepen en toeteren alle auto's je na. Een keer ben ik heel even achtervolgd, maar ik ben dan maar wat versneld naar wat meer volk toe en plots was mijn achtervolger verdwenen. In het vervolg ga ik toch niet meer alleen de stad in denk ik.

Ik was zo stom om mijn reisgids op mijn kamer te laten en de markt was al dicht tegen dat ik er kwam. Toch heb ik nog wat mooie gebouwen gevonden. Ik ben ook eens langs buiten een kijkje gaan nemen naar 's Landshospitaal waar ik stage zal lopen.

Wanneer ik terug kwam, vroegen ze mij meteen of ik niet mee sushi ging eten. Dat kon ik niet afslaan natuurlijk!

En nu zit ik dus op mijn kamer :)

Waterkant

Waterkant

Morgen is iedereen hier weg: op uitstap of naar Curacao, dus heb ik contact opgenomen met de stagiairs van Antwerpen die hier al een week zijn. Ik ga hen morgen bezoeken...

Tot de volgende!