Eerste week stage

Heej allemaal,

Na herhaaldelijk vragen hier mijn tweede blog :)
Vorige zaterdag ben ik dus zoals gezegd naar mijn Antwerpse medestudenten gegaan: Lynn, Alizé en Joey. Zij zitten met drie in een heel gezellig huisje op een erf. In de andere huisjes zitten nog Rachelle en Rikkert. Nadat ze hun was gedaan hadden, zijn we met z'n allen komen zwemmen bij mij. We hebben samen gegeten en zijn dan samen uitgegaan.
Zondag waren we allemaal nog moe van het feesten en dus zijn Alizé, Lynn en Joey weer bij mij komen zwemmen. 's Avonds hebben we dan weer samen gegeten en allemaal vroeg in bed gekropen.

Maandag was het dan zover, de eerste dag stage. Ik moest mij om 7u aanmelden op het verpleegkundig secretariaat. Om een goede indruk te maken was ik er al om 6u45. Ik stelde mij voor aan de eerste verpleegster die ik zag (jezelf voorstellen is hier heeeeel belangrijk!) en vroeg waar dat was. Ze heette mij welkom en legde me uit waar dat was. De deur was echter op slot. Er was nog niemand. Daar zat ik dan te wachten tot 7u15.

bed waarop de vrouwen bevallen, dus geen beensteunen!

Kamer

Vervolgens werd ik tot 10u van hier naar daar gestuurd, omdat dr. Mohan(mijn stagecoördinator, gynaecoloog) er nog niet was. Omdat er al 2 meisjes van Utrecht op zaal stonden, stelde hij voor dat ik eerst op de verloskamer begon. Daar liep ik de eerste dag echt verloren.

Het was zo anders dan in België. Dossiers zijn allemaal op papier. Bij een opname moet je dus een stuk of 10 papieren invullen. Die dag was ook een heel drukke dag waardoor niemand echt rustig met mij kon overlopen hoe het allemaal verloopt daar. Ik had ook nog geen ervaring, terwijl de Surinaamse co-assistenten (Eshni en Fabiola; ik ben hier trouwens co-assistent zoals in Nederland) dit wel al hadden. Ze gebruiken ook voor alles afkortingen en vaak zijn die anders dan bij ons. Heel verwarrend! We moesten ook naar het OK gaan, want er was een keizersnede. Dan worden wij verondersteld van de baby op te vangen. Ik ging mee met Eshni. De baby deed het echter niet goed. Het heeft ons veel moeite gekost, maar hij is er dan toch doorgekomen. Na mijn eerste dag, dacht ik echt: 'Waar ben ik beland? Hoe gaat dat hier allemaal lukken?'
De volgende dag was veel rustiger. Ik had gevraagd aan een van de vroedvrouwen, zuster Laing (je spreekt iedereen aan met zuster of broeder) dat ik met haar mocht volgen die dag. Ze was heel vriendelijk en heeft me veel uitleg gegeven. Ik mocht voor het eerst ook zelf de baby verzorgen. Na die tweede dag was ik dus heel blij en zag ik het allemaal wat beter zitten. De volgende dagen kreeg ik als maar meer uitleg, mocht ik zelf opnames doen, baby's verzorgen..


Donderdag ben ik naar Havana gegaan. Daar wordt salsa, merengue, bachata.. gedanst. Rikkert kende nog 2 Nederlandse meisjes: Daphné en Sonja. Blijkbaar waren dat de 2 Utrechtse co's op de zaal. Vrijdag moesten we spijtig allemaal weer gaan werken (buiten Lynn! gelukzak!). Het opstaan was dan ook heel hard, maar ik ben toch nog goed door de dag geraakt. (Kan niet van iedereen gezegd worden he Daphné ;) haha )

Fort Zeelandia

Zaterdag was het de hele dag aan het regenen dus dan konden we spijtig genoeg niet veel doen. Maar 's avonds hebben we dan toch de dansvloer in de Zsa Zsa Su kunnen dopen. Voor we daar vertrokken hadden we afgesproken om de volgende dag Fort Zeelandia te bezoeken.

Fort Zeelandia

Omdat we toch nog wat wouden slapen, besloten we van de rondleiding om 12u te volgen. Die uiteraard pas om 12u20 begon (Surinamers zijn niet zo'n stipte mensen :p )
Op het middaguur naar zo'n hele lange uitleg luisteren na een nachtje 'stappen' bleek niet zo'n goed idee.

Zin

Na ons bezoekje zijn we naar Zin getrokken. Dat is een guesthouse met zwembad. Je kan er heerlijke smoothies drinken! Daar zijn we dan heel de namiddag blijven zitten, zwemmen, zonnen en gezelschapspelletjes spelen.

Vanaf vandaag mocht ik zelf bevallingen doen. Deze ochtend lagen er echter enkel 'probleemgevallen' op de verloskamer die via keizersnede gingen bevallen. Fabiola was er nog en er waren ook 2 co-assistenten van AZP die begonnen. Vandaag stonden er dus weer wat keizersnedes op het programma. Tegen het einde van de dag kwam dan toch een vrouw aan die sneller ontsluiting maakte dan verwacht. Ik had ze die ochtend samen met zuster Haynes gezien en nu was ik er weer, dus ik mocht de bevalling doen! Eindelijk mijn eerste bevalling! Hopelijk volgen er nog meer..

Tot de volgende!